ಮದುವೆ ಮನೆಯ ಸಂಭ್ರಮ

 ಮೊನ್ನೆ ಮುಂಬೈ ಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆನಷ್ಟೆ .ಮಂಟಪದ ಬಳಿಯಿಂದ ಕಾರ್ಯ ಕ್ರಮ ವೀಕ್ಷಿಸುವ ಭಾಗ್ಯ ದೊರಕಿತು ;ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದ ಸ್ಟೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ  ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಗಳಿಗೂ ಕೆಳಗೆ ಕೂತಿರುವ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಕನೆಕ್ಷನ್ ಇರುವುದಿಲ್ಲ . ಅಲ್ಲಿ ಮಂಟಪ ಎತ್ತರ ಇರಲಿಲ್ಲ . ಅಲ್ಲಿಯ ನಡಾವಳಿ ನನಗೆ ಹಿಂದಿನ ಮದುವೆಗಳ ನೆನಪುಗಳ ಸರಮಾಲೆ ತಂದಿತು.

ಮದುವೆ ದಿನ ಸನಿಹ ಸಂಬಂದಿಗಳು  ಮದುಮಗಳ ಆಯತ ಮಾಡುವರು . ಆಮೇಲೆ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಅಥವಾ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಆಗಾಗ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಬಂದು ಜಡೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮಾಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಲಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿ ಹೋಗುವರು .ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸೋದರ ಅತ್ತೆ ಬಂದು ಅದನ್ನು ಎಡಕ್ಕೆ ಸರಿಸುವರು . ತಾಳಿ ಧಾರಣೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಭದ್ರ ಪಡಿಸುವರು . ಮದುಮಗಳ ಸೇವೆ ಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಅವರ ಹೊಸ ಪಟ್ಟೆ ಸೀರೆ ಮತ್ತು  ತೊಟ್ಟ ಆಭರಣ ಪ್ರದರ್ಶನ ಆಗುವುದು . ಕುಳಿತ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಅವರನ್ನು ತಮಾಷೆ ಮಾಡುವಾಗ ಹುಸಿ ಕೋಪ ತೋರಿಸುವರು .ಇಲ್ಲಿ ವರನನ್ನು ಕೇರ್ ಮಾಡುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ .ಪಾದ ಪೂಜೆ ಯೊಡನೆ ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಫುಲ್ ಸ್ಟಾಪ್ . ಆಗಿನ ವಧುಗಳಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಅವಶ್ಯ ವಿತ್ತು.ನಾಚಿಕೆ ಮತ್ತು  ಮುಂದೆ ಹೋಗುವ ಮನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಯಿಂದ ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಡ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಅಲಂಕಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಗಮನಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ .

ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಮನೆಯ ಹಿರಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಪ್ರೋಸಿಜರ್ ಬಗ್ಗೆ ಕಲ್ಪಿತ ಸಂದೇಹಗಳೊಡನೆ ಆಗಾಗ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಬಂದು ಪುರೋಹಿತರೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುವರು. ಭಟ್ರೆ ಹಾಲು ಒಂದು ಕುಡ್ತೆಯೋ ಎರಡೋ ? ಮಣೆ ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹಾಕುವುದು ?ಇತ್ಯಾದಿ . ಈ ರೀತಿ ಸಭೆಯ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುವರು .ಹಳೇ ತಲೆ ಗಳಾದ ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ  ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ ಗಾಗಿ ಇದೆಲ್ಲಾ . ನಾವು ಮಕ್ಕಳು ಕೂಡಾ ಪನ್ನೀರು ಪ್ರೋಕ್ಷಿಸುವ ಮತ್ತು ಹುಡುಗಿಯರು ಆರತಿ ಎತ್ತುವ ಗೌರವ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪದವಿ ಸಿಕ್ಕಿದಷ್ಟೇ ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆವು .