ಜನನಿ ತಾನೇ ಮೊದಲ ಗುರುವು
ನಮ್ಮ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಆರು ಗಂಡು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಹೆಣ್ಣು .ನಾನು ಆರನೆಯವನು . ನನ್ನಿಂದಲೇ ಅಕ್ಕ ಭಾಗ್ಯಲಕ್ಷ್ಮಿ (ಒಪ್ಪಕ್ಕ ;ವಿ ಬಿ ಅರ್ತಿಕಜೆ ಅವರ ಪತ್ನಿ ) ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ನಾರಾಯಣ . ಎರಡು ಲಕ್ಷ್ಮಿಗಳ ನಡುವೆ ಪದ್ಮನಾಭ .(ನನ್ನ ಹೆಸರು).
ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳು ಇದ್ದು ಮನೆ ಸಣ್ಣ ಅಂಗನವಾಡಿ ಯಂತೆ ಇತ್ತು .ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮಕ್ಕಳೂ ಸೇರಿ. ನನ್ನ ತಾಯಿ ಏಕೋಪಾಧ್ಯಾಯ ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯ ರಂತೆ ವಿವಿಧ ಹಂತದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವಿದ್ಯೆಯ ಓನಾಮ ಮಾಡುವರು . ಮೊದಲು ಬಾಯ್ದೆರೆಯಾಗಿ ಬೆನಕ ಬೆನಕ , ಅಶ್ವಿನಿ ಭರಣಿ ,ಪಾಡ್ಯ ಬಿದಿಗೆ .,ಮೊಹರಂ ಸಫರ್ ರಾಬಿಲಾವಿಲ್ ,ಆಟಿ ಸೋಣೆ ಹೇಳಿಕೊಡುವರು . ಸಾಯಂಕಾಲ ನಾವು ಸುವೋ ಮೊಟೊ ಆರಂಭ ಮಾಡಬೇಕು .ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವರು ಬೆನಕ ಬೆನಕ ಎಂದು ಕೀ ಕೊಡುವರು ಆಮೇಲೆ ಆಟೋಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಆಗಿ ಉಳಿದದ್ದು ಮುಂದುವರಿಯ ಬೇಕು . ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಐ ಸಿ ಯು ವಿನಲ್ಲಿ ಹಲ ಮಾನಿಟರ್ ಗಳು ಏಕ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಬೀಪ್ ಮಾಡುವಾಗ ಅನುಭವಿ ನರ್ಸ್ ಗೆ ಯಾವ ರೋಗಿಯ ಹೃದಯ ಬಡಿತ ತಾಳ ತಪ್ಪಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವಂತೆ ಎರಡು ಮೂರು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಯಾರು ತಪ್ಪಿದರೂ ತಾಯಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು .
ಇನ್ನು ಸಣ್ಣವರಿಗೆ ಆ ಆ ಈ ಈ ,ದೊಡ್ಡವರಿಗೆ ಒತ್ತಕ್ಷರ ಮಗ್ಗಿ ಬರೆಯಲು ಹೇಳುವರು . ಮಗ್ಗಿ ಕೂಡಾ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಮೇಲಿನ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಮೋಷನ್ ಪಡೆದು ಇಪ್ಪತ್ತ್ತು ಇಪ್ಪತ್ಲಿ ನಾನ್ನೂರು ವರೆಗೆ ಬರುವುದು . ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಕಠಿಣ ಟಾಸ್ಕ್ ಮಾಸ್ಟರ್ . ಯಾವುದೇ ವಿನಾಯತಿ ಇಲ್ಲ . ಪುನಃ ಪುನಃ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ಕಿವಿ ಹಿಂಡುವರು ,ಇಲ್ಲವೇ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ಬೀಳುವುದು . ಅತ್ತರೆ ಮೇಲಿಂದ ಒಂದು ಬೋನಸ್ ..ನಾವು ಗುಸು ಗುಸು ಎಂದು ಸೈಲೆನ್ಸರ್ ಅಳವಡಿಸಿ ಅಳುವೆವು ,ಮೂಗಿನಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಧಾರೆ ಹರಿಯುವುದು . (ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಮೂಗಿಗೆ ಒಂದು ನೇತ್ರ ನಾಸಿಕಾ ನಾಳ ಇದೆ )ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಯಾರನ್ನೂ ಶಿಕ್ಷಿಸರು . ಸಾಯಂಕಾಲ ಅಕ್ಕಿ ರುಬ್ಬುವಾಗ ,ಅಥವಾ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ಅವರ ಕಣ್ಗಾಪಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಲಿಯುವಿಕೆ .
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಹೊರಗೆ ಅವಾಚ್ಯವೆನಿಸುವ (ಅನ್ ಪಾರ್ಲಿ ಮೆಂಟರಿ )ಶಬ್ದ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬರ ಬಾರದು . ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಎದುರು (ಪೆದಂಬು ) ಮಾತನಾಡ ಬಾರದು . ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯವರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಅಕೌಂಟ್ ಇರುತ್ತಿತ್ತು . ಯಾವ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಶಿಸ್ತು ಉಲ್ಲಂಘನೆ ಯಾವಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ನಿಖರ ದಾಖಲೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿತ್ತು . ಜಜ್ ಮೆಂಟ್ ಡೇ ಶನಿವಾರ . ಅಂದು ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಸ್ನಾನ ,ತಲೆಗೆ ಗೊಂಪು ಹಾಕಿ .ಅದನ್ನು ಅಮ್ಮನೇ ಮಾಡುವರು . ಅಲ್ಲಿ ಆ ವಾರದಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಾಡಿದ ಕಪಿ ಚೇಷ್ಟೆ ಗೆ ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತಿ ಆಗುವುದು ,ಸರಳಿ ಸೊಪ್ಪಿನ ಅಡರಿನಲ್ಲಿ . ನಾವು ಆ ದಿನಕ್ಕೆ ಅಂಜುತ್ತಿದ್ದೆವು . ಶನಿವಾರ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಆದರೆ ಎಣ್ಣೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ವಿನಾಯತಿ ಅದರೊಂದಿಗೆ ನಮಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಶ್ವಾಸ . ಶನಿವಾರ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಬರಲಿ ಎಂದು ನಾವು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು .
ನಾನು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷಗಾನ ಹರಿಕತೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಅನುಕರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆನಲ್ಲದೆ .ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿದ್ದುದರಿಂದ ಓದಿದ ಜೋಕುಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಇತ್ತು .ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅದು ಗಾಂಭೀರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಮ್ಮಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು .ನಾನು ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಹೋದಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಇರಬೇಕು , ಬೆಗುಡು ಬೆಗುಡು(ಚೆಲ್ಲು ಚೆಲ್ಲು ) ಮಾತನಾಡ ಬೇಡ ,ಹರಿಕತೆ ಮಾಡಬೇಡ ಎಂದು ತಿರುಕುಳ ವಿನಾಚಿ ಮಗನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅರುಹಿದನಂತೆ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸುವರು . ನಾನು ಅಕ್ಕನ ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿದ ಒಡನೇ ಭಾವ ,ಏನು ಭಾವ ವಿಶೇಷ ಎನ್ನುವರು .ನಾನು "ತಾಯಿಯವರು ಬೆಗುಡು ಬೆಗುಡು ಮಾತನಾಡ ಬಾರದು ,ಹರಿಕತೆ ಮಾಡಬಾರದು 'ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಇದನ್ನು ಹೇಳಿ ನಗುವರು .
ನಮ್ಮದು ಕೂಡು ಕುಟುಂಬವಾಗಿದ್ದು ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಕ್ಕಳು ,ನೆಂಟರು . ಅಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಸಾಮರಸ್ಯದಿಂದ ನೆಡೆಸಿ ಕೊಂಡು ಹೋಗುವರು .ಭಾರೀ ಅರೆಯುವ ಕಲ್ಲು . ಒಬ್ಬರು ಆ ಕಡೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಈ ಕಡೆ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಅರೆಯುವರು . ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವರು ಬೇರೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೂರಿಸುವರು .ಅದರಿಂದ ಅಕ್ಕಿ ,ಕಾಯಿ ಅರೆಯುವುದು ,ಮೊಸರು ಕಡೆಯುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ನಮಗೆ ಅನುಭವ ಇದೆ . ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಕಡುಬು ಮಾಡುವಾಗ ನಾವು ಅಡಿಕೆ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣು ಹಾಕಿ ಮಕ್ಕಳು ಯಾರಾದರೂ ಕೊಚ್ಚುವರು ,ಹಿರಿಯರು ಅಕ್ಕಿ ಕಡೆಯುವರು . ಶ್ಯಾವಿಗೆ ಮಾಡುವಾಗ ಕಬ್ಬಿಣದ ರೊಡ್ (ಸೈಬ್ಬಲ್) ನಾವೆಲ್ಲ ನೇತು ಒತ್ತುವೆವು.
ಹೋದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೆಸರು ಹೇಳಿಸ(ಕೆಟ್ಟ ದಾಗಿ ) ಬಾರದು .ಇದು ಅಮ್ಮನ ಆಶಯ ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ತಿದ್ದಿ ತೀಡಿ ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ತಂದುದರ ಶ್ರೇಯ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲ ಬೇಕು . ಅವರ ವೃದ್ದಾಪ್ಯದಲ್ಲಿಯೂ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿ ಒಂದು ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟವಾದ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಇಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು . ನನ್ನ ಅಜ್ಜನ ಮನೆ ಪೆರ್ಲ ಸಮೀಪ ಉಕ್ಕಿನಡ್ಕ .. ಅವರ ಪೈಕಿ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಸರಗೋಡು ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ,ಯಾವುದೇ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಶೇಣಿ ,ನೀರ್ಚಾಲು ,ಪೆರಡಾಲ ಇತ್ಯಾದಿ ಬಂದರೆ ಅಂಡರ್ ಲೈನ್ ಮಾಡುವರು ,ನಾನು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು ಹೇಳುವರು
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ