ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಅಂದರೆ ಪತ್ನಿಯ ತಾಯಿ  ಮೊನ್ನೆ ಸಂಜೆ ನಿಧನರಾದರು . ಅವರ ಹೆಸರು ಗುಲಾಬಿ . ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬ ,ಅವರಿಗೆ ಎಂಟು ಅಕ್ಕ ತಂಗಿ ಯಂದಿರು ,ಒಬ್ಬ ತಮ್ಮ . ನನ್ನ ಮಾವನವರಿಗೆ ಐದು ಮಂದಿ ಸಹೋದರಿಯರು ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಸಹೋದರರರು . ಆಗೆಲ್ಲಾ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ,ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಗಳು ನೆಂಟರಿಷ್ಟರಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು .ಮನೆಯವರನ್ನು ಮತ್ತು ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಚಾಕರಿ ಮಾಡಬೇಕು .ಮಿಕ್ಸಿ ಗ್ರೈಂಡರ್ ವಾಷಿಂಗ್ ಮೆಷಿನ್  ಇತ್ಯಾದಿ ಇಲ್ಲದ ದಿನಗಳು . ಇದನೆಲ್ಲಾ ನಗು ನಗುತಾ ಮಾಡಿದವರು ,ಅಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ತಾಯಂದಿರಂತೆ . 

             ಹೀಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿ ದೇವರ ಪಾದ ಸೇರುವುದು ವಿಶೇಷ ಎಂದು ಬರೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ . ಆದರೆ ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅಸೌಖ್ಯದಿಂದ ನೆನಪು ಶಕ್ತಿ ಕಳೆದು ಕೊಂಡು ,ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅವರನ್ನು ಅವರ ಮಗ ರಮೇಶ್ ,ಸೊಸೆ ಹೇಮಾ ಮತ್ತು.ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ಮೋನಿಷಾ ,ಮೋಹನ(ಇಬ್ಬರೂ ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಗಳು ) ಶ್ರದ್ಧೆ ಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಂಡದ್ದು ಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ  ವಿದ್ಯಾವಂತರಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪ  . ಹೋಂ ನರ್ಸ್  ,ವೃದ್ದಾಶ್ರಮ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಆಲೋಚನೆಯೇ ಅವರಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ವಿಶೇಷ. ಅವರನ್ನು ಎಷ್ಟು ಕೊಂಡಾಡಿದರೂ ಕಡಿಮೆ (ನನ್ನ ನೆಂಟರು ಎಂದು ಬರೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ) . ಮೊಮ್ಮಗಳು ಮೋನಿಷಾ ಳ ಮದುವೆ ೧೮. ೧೨.. ೨೨ ಕ್ಕೆ ನಿಶ್ಚಯ ಆಗಿದ್ದು ,ಕಿರಿಯ ಮಗ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ದಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಡಾ ಕಿಶೋರ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಮೊನ್ನೆ ತಾನೇ ಆಗಮಿಸಿದ್ದು ಅವರನ್ನು ಕಂಡು ,ಜತೆಗೆ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸಿದವರು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರು .ಹಿಂದಿನ  ಕುಟುಂಬ ಪರಂಪರೆಯ ಒಂದು ಕೊಂಡಿ ಕಳಚಿತು