ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗೀತ ಕಚೇರಿ . ತುಂಬಿದ ಸಭಾಂಗಣ . ತನ್ಮಯನಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ .ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮಿತ್ರರು ಈಗ ಬರುತ್ತೇನೆ ಸೀಟ್ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಎದ್ದು ಹೋದರು .ವಾಶ್ ರೂಮ್ ಗೋ ಟೀ ಸೇವನೆಗೋ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಕೊಂಡೆ . ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಆಸಾಮಿ ಕಾಣೆ .ಖಾಲಿ ಸೀಟ್ ಇದೆ ಎಂದು ಲೇಟ್ ಆಗಿ ಬಂದ ಅನೇಕರು 'ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದಾರೆಯೇ ?"ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳುವರು .ಇಲ್ಲ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಅನ್ನುವೆನು . ನನ್ನ ಏಕಾಗ್ರತೆಗೆ ಭಂಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ,ನಾನು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಉಳಿದವರು ತಿಳಿಯುವರು . ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆಸ್ವಾದ ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ನಾನೇ ಕೊನೆಗೆ ಎದ್ದು ಹೋಗ ಬೇಕಾಯಿತು .
ಹಾಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಸೀಟ್ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿ ಹೋದವರು ಪತ್ನಿಯ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದವರು ,ಅವರಿಗೆ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಅಭಿರುಚಿ ಇರಲಿಲ್ಲ . ಅವರ ಮನೆಯವರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ತಲ್ಲೀನರಾಗಿ ಇದ್ದರು . ನನ್ನ ಬಳಿ ಹೇಳಿ ಹೋದವರು ಪೇಟೆ ಇಡೀ ಸುತ್ತಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದರಂತೆ .
ಹಿಂದೆ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು .ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವಾಗ 'ಈಗ ಬರುತ್ತೇನೆ 'ಎಂದು ಪಕ್ಕದವರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಹೋಗುವರು .ಆಮೇಲೆ ಬಸ್ ಹೊರಡುವಾಗ ಅವರು ಕಾಣೆ . ಒಪ್ಪಿ ಕೊಂಡವರಿಗೆ ಟೆನ್ಶನ್ .
ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ಅನ್ನುವಾಗ ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗುವವು . ಸ್ಟಾಂಡ್ ಗೆ ಬೇರೆ ಊರಿನಿಂದ ಬಸ್ ಬಂದೊಡನೆ ಒಳಗೆ ಇರುವವರನ್ನು ಹೊರಗೆ ಇರುವವರು ತಮ್ಮ ಶಾಲು ,ಬೈರಾಸು ,ಚೀಲ ಇತ್ಯಾದಿ ಒಳ ತುರುಕಿ ಒಂದು ಸೀಟ್ ಇಡಿರಿ ಎಂದು ಅಂಗಲಾಚುವರು . ಆಮೇಲೆ ಹೇಗೋ ತುರುಕಿ ಕೊಂಡು ಒಳ ಬಂದು ಆಸೀನರಾದಾಗ ರಾಜ್ಯ ಗೆದ್ದ ಹೆಮ್ಮೆ . ಹಲವು ಬಾರಿ ಒಂದೇ ಸೀಟಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಹಕ್ಕು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿ ಜಗಳ ಆಗುತ್ತಿದ್ದು ಬಸ್ಸಿನ ಒಳಗಿನ ಸೆಖೆಯ ತಾಪವನ್ನು ಏರಿಸುತ್ತಿತ್ತು .
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ